Filmy nagość, palenie papierosa, homoseksualizm

Won Gyu jest stewardem, który wraca do Seulu po dwóch latach bolesnych wspomnień. Na ulicy spotyka Tae Joona, z którym postanawia spędzić noc w miejscu, gdzie zdarzyła się tragiczna historia jego życia.

Last Days w reżyserii Gusa Van Santa to próba rekonstrukcji zdarzeń towarzyszących ostatnim dniom życia Kurta Cobaina, legendarnego lidera grupy Nirvana. Próba, gdyż rzekomo samobójcza śmierć "Duchowego Przywódcy Pokolenia X" nadal pozostaje enigmą. Bohater filmu, Blake (Michael Pitt) jest wybitnie uzdolnionym i równie wybitnie kontrowersyjnym muzykiem, którego pasja tworzenia zawiodła w mroczny kąt samotności. Obowiązki dnia codziennego kradną mu oddech, a przyjaźń staje się drogą przez męki. Razem z Blakiem spędzamy długie, czarne godziny w domku pośród lasu.

Biograficzna opowieść o pierwszym kobiecym zespole rockowym, który zyskał światową sławę. Ukazuje kulisy tworzenia bandu oraz zdobywaniu popularności przez niego. Historia skupia się przede wszystkim na liderkach zespołu, nastoletnich Joan Jett (Kristen Stewart) i Cherie Currie (Dakota Fanning), których życie nie stroniło od muzyki, seksu i wszelkiego rodzaju używek.

Bohaterką filmu jest trzydziestoparoletnia Rosa, która od zawsze robi tylko to, czego oczekują od niej inni. Pewnego dnia kobieta dowiaduje się od matki, że mężczyzna, którego przez całe życie uważała za ojca, wcale nie jest jej biologicznym ojcem. Uporządkowany dotąd świat Rosy wywraca się do góry nogami. Bohaterka rozpoczyna wewnętrzną wędrówkę celem odkrycia własnej tożsamości. Czy przy okazji odnajdzie także w sobie silną, niezależną kobietę?

W sprawie Cathrine Tramell (Sharon Stone), oskarżonej o zamordowanie kochanka, zaangażowany zostaje uznany londyński psychiatra, Robert Glass (David Morrisey). Jego zadaniem jest udowodnienie, jak groźna jest znana nam z pierwszej części erotycznego thrillera wszech czasów, autorka bestsellerowych kryminałów. Zafascynowany Cathrine wbrew swoim zasadom i ostrzeżeniom pozwala na jej na uwodzicielska grę w trakcie dochodzenia. Zdaje sobie sprawę, że stracił kontrolę nad sytuacją, dopiero gdy ginąć zaczną kolejne osoby z jego najbliższego otoczenia. Opisane przez Cathrine morderstwa, jak wiemy, potrafią przenosić się z literackiej fikcji do realnego życia…

Ross jest uzależniony od metamofetaminy. Jedzie więc do swojego dilera, Spider Mike'a po działkę. Na miejscu okazuje się, że Mike zgubił prochy i nie może pomóc Rossowi. Chłopak nie poddaje się jednak, ponieważ u Spidera siedzi Nikki, dziewczyna Kucharza, największego producenta prochów w mieście. Postanawia więc podwieźć dziewczynę do domu, w zamian za działkę. To błahe, zdawało by się, wydarzenie pociągnie za sobą lawinę wypadków, których nie da się zatrzymać.

101 to kod pocztowy Reykjaviku, gdzie jest wiele barów, kafejek i spelunek,w których toczy się nocne życie. Tam właśnie Hlynur spędza swoje ostatnie dni i podrywa dziewczyny, jeśli akurat nie awanturuje się w mieszkaniu swojej matki i nie czeka na darmowe posiłki. Hlynur ma 25 lat i żadnego celu w życiu. Ale gdy pewnej zimy matka zaprasza na święta Lolę, swoją hiszpańską nauczycielkę flamenco (w tej roli Victoria Abril), wszystko się zmienia. Żyjąc z zasiłku, bezpieczny w domu swojej matki, Hlynur nigdy nie czuł pragnienia wyjścia poza granice tego mikrokosmosu, któremu na imię 101 Reykjavik. Zdecydowany za wszelką cenę opierać się dorosłości, szybko odkrywa, że życie ma wobec niego własne plany.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".

James Whale (Ian McKellen) jest starym reżyserem filmowym, który przed piętnastu laty opuścił Hollywood. Odtąd Whale żyje z dala od wielkiego świata. Z jego zdrowiem jest coraz gorzej - kolejny wylew sprawił, że James stoi już właściwie nad grobem. Choroba wywołuje falę wspomnień, przeważnie takich, o których Whale starał się zapomnieć. Reżyser nie kryje swoich skłonności homoseksualnych. W swojej posiadłości zatrudnia młodego ogrodnika, byłego żołnierza Claytona Boone'a (Brendan Fraser). Między mężczyznami rodzi się więź.

Amerykanin Bree (Felicity Huffman) od lat robi wszystko, by zrealizować swoje marzenie - stać się kobietą. Na tydzień przed końcową operacją odbiera niezwykły telefon. Dzwoni Toby (Kevin Zegers), nastolatek, który podaje się za jego syna i prosi o wyciągniecie go z więzienia na drugim końcu kraju. Bree po wielu wahaniach postanawia pomóc chłopcu. Rozpoczyna się komedia pomyłek. Toby nie podejrzewa, że kobieta, która się po niego zgłosiła, to jego ojciec. Bree nie wyprowadza go z błędu, odkrywa jednak, że chłopak chce uciec kuratorowi i szukać prawdziwego ojca. We dwóch wyruszają w pełną przygód podróż po Ameryce.