Filmy palenie papierosa, kobieta protagonistka

To opowieść o trzech dziewczynach, które w oczekiwaniu na wyniki szkolnych egzaminów jadą na greckie „wakacje życia”: bawią się do upadłego i zamierzają sprawić, by jedna z nich straciła wreszcie dziewictwo. Wydawać by się mogło, że takich historii kino widziało już wiele: dzikie wakacje, dzika zabawa, dzikie pragnienia. Jednak ten słoneczny film o szalonym summer break niepostrzeżenie staje się opowieścią o pierwszych rozczarowaniach i inicjacji w mroczne strony dojrzewania. Manning Walker doskonale wykorzystuje female gaze i tworzy pełen empatii wiarygodny portret dziewczyńskości. W końcu girls just wanna have fun!

Sylvie mieszka w Brest w Bretanii z dwoma synami, Sofianem i Jean-Jacquesem. Razem tworzą zgraną, szczęśliwą rodzinę. Pewnej nocy młodszy z synów Sofiane zranił się, gdy był sam w mieszkaniu, a jego matka była w pracy. Incydent zostaje zgłoszony, a Sofiane umieszczony w pieczy zastępczej. Uzbrojona w prawnika, swoich braci i miłość dzieci, Sylvie jest przekonana, że może pokonać biurokratyczną i prawną machinę...

16-letnia Rosemay (Galatéa Bellugi) mieszka z rodziną zastępczą i przyjeżdża do swojej biologicznej rodziny tylko na święta. Pewnego dnia jej ojca nie ma, aby powitać go zgodnie z planem. Co więcej, nie pojawia się ponownie i wydaje się, że wyparował. Jej pytania spotykają się tylko z kłamstwami, Rosemay może ufać tylko swojej intuicji...

Ojciec i jego nastoletnia córka podróżują po Rosji furgonetką z całym dobytkiem i wyposażeniem kina objazdowego. Organizują pokazy plenerowe w odległych wioskach. Podczas podróży krótkie spotkania przerywają ich samotność. Ale ich życie odmieni się nad brzegiem Morza Barentsa...

W czasie wojny w Kosowie mąż Fahrije, podobnie jak mężowie setek innych kobiet, zaginął. Nikt nie wie, co się z nim stało. Ci, którzy zostali, z niepokojem czekają na jakiekolwiek wieści o ojcach, mężach i synach. Rodzina Fahrije ledwo wiąże koniec z końcem. Kobieta rozpacz zamienia na działanie. Zdobywa prawo jazdy i wyrusza do miasta, aby sprzedawać domowej roboty ajvar. Ale nie myśli tylko o sobie. Mobilizuje inne kobiety i zakładają spółdzielnię rolniczą. Jednak w patriarchalnej wiosce, w której mieszka, jej ambicje i wysiłki nie są aprobowane. Fahrije walczy więc nie tylko o utrzymanie swojej rodziny, ale także przeciwko konserwatywnej społeczności, dla której samowystarczalna i niezależna kobieta jest nie do przyjęcia.

Bukareszt, 1972. Ana ma 17 lat i marzy o miłości i wolności. Pewnego wieczoru, bawiąc się z przyjaciółmi, postanawiają wysłać list do Metronom, programu muzycznego, który Radio Wolna Europa nadaje potajemnie w Rumunii. Właśnie wtedy przybywa Securitate, tajna policja Ceausescu…

Młoda Finka jedzie pociągiem do Moskwy, aby udać się do stanowiska archeologicznego na Morzu Arktycznym. Jest zmuszona dzielić swój przedział z nieznajomym. To wspólne zamieszkiwanie i nieprawdopodobne spotkanie będą stopniowo sprowadzać te dwie istoty, które są sobie w opozycji.

Esther (Nathalie Baye) wzięła udział w swojej ostatniej kolekcji Haute Couture przed przejściem na emeryturę. Pewnego dnia 20-letnia Jade (Lyna Khoudri) kradnie jej torebkę w metrze. Mając wyrzuty sumienia, postanawia zwrócić jej własność. Uwiedziona wbrew sobie śmiałością młodej dziewczyny i przekonana, że ​​ma dar, Esther oferuje jej szansę dołączenia do warsztatów Maison Dior jako praktykantce. Ma możliwość przekazania Jade zawodu, który od zawsze był praktykowany ze względu na piękno gustu...

Pierwsza część monumentalnego dzieła Ilji Chrżanowskiego jest wprowadzeniem w skonstruowany z niebywałym rozmachem świat DAU. Wstrząsająca, transowa, chwytająca bohaterów i widzów w pułapki długich ujęć Natasza opowiada o samotnej kierowniczce kantyny w zamkniętym mieście-instytucie. Rzecz rozgrywa się w przeciągu kilku dni w 1952 roku, a Chrżanowski czyni nas świadkami dramatycznego uwikłania tytułowej bohaterki. Kamera (kręcono na taśmie 35 mm!) jest jak szpicel niespuszczający oka z Nataszy, kiedy ta wydaje obiady, flirtuje, prowadzi pijackie rozmowy, uprawia seks czy też pijana szarpie się z młodą pomocnicą. Nieświadoma, że jej banalne marzenia o miłości i drobne oszustwa w pracy stanowią pożywkę dla bezwzględnej totalitarnej władzy. DAU odsłania skrupulatnie jej mechanizmy. Na potrzeby filmu na terenie nieczynnego kompleksu wodnego w Charkowie zostało wybudowane miasto-instytut, w którym twórcy zamknęli na wiele miesięcy ochotników: naturszczyków i aktorów. Całość zaś rozrosła się w radykalny, kontrowersyjny eksperyment z pogranicza kina, sztuk wizualnych, psychodramy i nauk społecznych.