Filmy choroba serca, film czarno-biały

Bohaterem filmu jest mężczyzna czterdziestoletni, który usiłuje dokonać rozrachunku z dotychczasowych osiągnięć i porażek. Po wyjściu ze szpitala robi bilans swego dotychczasowego życia. Monolog wewnętrzny to jego spowiedź przed samym sobą. Wprawdzie udało mu się przeżyć obóz koncentracyjny, ale nie odniósł żadnych zawodowych sukcesów. Życie osobiste też nie układało się najlepiej, gdyż żona go zdradzała, a on nie pozostawał jej dłużny. W końcu małżonka go opuszcza, ale następnego dnia prosi w liście o przebaczenie. Czy jego schorowane serce wytrzyma takie skrajne emocje?

Adaptacja filmowa noweli Jarosława Iwaszkiewicza. Czterdziestoletni Karol Starski mieszka samotnie w leśniczówce. Nie osiągnął sukcesu zawodowego, nie ułożyło się też życie osobiste. Rozpadło się jego małżeństwo, a chory na serce mężczyzna pragnie tylko spokoju. Nawet w imieniny, które przypadają w listopadowy ponury dzień. Spotyka go jednak niespodzianka – zjawia się nagle matka, której nie widział cztery lata. Karol ma do niej żal, że poświeciła się karierze aktorskiej, nigdy nie ofiarowała mu macierzyńskiej miłości. Czy szczera i bolesna rozmowa matki z synem jest w stanie cokolwiek zmienić po tak wielu latach?

Szkolna etiuda reżysera, przejmująca tym bardziej, że – tematem i tytułem – zapowiada jego przedwczesną śmierć. Ostra i dynamiczna, niewiele ma wspólnego z dokumentalizmem – jeszcze nie reprezentuje przyszłego stylu Wiszniewskiego. W jedynej roli wystąpił brat reżysera, Włodzimierz, wówczas aktor Teatru im. Osterwy w Lublinie.